Μπορώ να πιω καφέ κατά τη διάκρεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας;
Η Ομοιοπαθητική Θεραπεία αναγνωρίζεται πλέον από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας(WHO) ως η δεύτερη θεραπευτική λύση μετά την κλασική ιατρική. Αυτή τη θέση την κέρδισε άξια αφού μας έδειξε με θεραπευτικά αποτελέσματα ότι μπορεί όχι μόνο να βελτιώσει τον οργανισμό μας, αλλά και να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει ‘ανίατες’ ασθένειες βάση της κλασικής ιατρικής.
Τέτοια παραδείγματα ‘ανίατων’ ασθενειών είναι η ινομυαλγία, ψωρίαση, η λεύκη, η θυρεοειδίτιδα hashimoto, η ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.α. στις οποίες η κλασσική ιατρική δεν μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω πέραν από μια συντηρητική αγωγή. Για παράδειγμα το άτομο που υποφέρει από θυρεοειδίτιδα χασιμότο έχει τη λύση της φαρμακευτικής αγωγής(T4), και όσο τη χρησιμοποιεί οι βιοχημικοί του δείκτες βελτιώνονται.
Μόλις όμως αποφασίσει να μην την πάρει τότε η πραγματική εικόνα στους εργαστηριακούς δείκτες φαίνεται άμεσα αφού υπάρχει σημαντική αύξηση με κίνδυνο για την υγεία του. Φαίνεται δηλαδή ότι οι περισσότερες φαρμακευτικές αγωγές συντηρούν το χρόνιο πρόβλημα αλλά δεν είναι σε θέση να το αποκαταστήσουν πλήρως.
Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι δεν πρέπει να είμαστε οπαδοί των άκρων. Ούτε ακραίοι υποστηρικτές της Ομοιοπαθητικής ιατρικής αλλά και ούτε ακραίοι υποστηρικτές της κλασικής ιατρικής. Όταν δεν έχω λύση στο πρόβλημα υγείας μου θα πρέπει να λάβω την φαρμακευτική αγωγή μέχρι να βρεθεί κάποια εναλλακτική λύση. Βλέπουμε συχνά συνανθρώπους μας να αρνούνται τη φαρμακευτική αγωγή από τον ιατρό τους αλλά από την άλλη να μην επιλέγουν κάποια άλλη λύση με καταστροφικό αποτέλεσμα για την υγεία τους.
Όμως παρά την εντυπωσιακή τενχολογική εξέλιξη της ιατρικής, υπάρχει ραγδαία αύξηση στα χρόνια νοσήματα του γενικού πληθυσμού. Αυτή η ανάγκη καλύφθηκε πλήρως από την ομοιοπαθητική ιατρική, καθώς μας έδειξε με χειροπιαστά αποτελέσματα ότι μπορεί να μας προσφέρει μια πιο ποιοτική ζωή, και στις περισσότερες περιπτώσεις μείωση ή και διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουμε.
Αν αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε την ομοιοπαθητική ιατρική θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ουσίες που την αντιδοτούν. Μια τέτοια ουσία είναι ο καφές. Δυστυχώς τα αποτελέσματα της αντιδότησης είναι άμεσα, πράγμα που σημαίνει παρά τη συνολική μας βελτίωση από την ομοιοπαθητική θεραπεία, ψυχικά και σωματικά, μια γουλιά καφέ είναι ικανή να καταστρέψει ένα σημαντικό θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Πως γνωρίζουμε ότι ο καφές αντιδοτεί την ομοιοπαθητική θεραπεία μας;
Φυσικά από μέσα από τα κλινική ομοιοπαθητική πρακτική. Η εμπειρία μας, μετά από ένα σημαντικό αριθμό ομοιοπαθητικών ασθενών δείχνει ότι μια πολύ καλή θεραπευτική πορεία έχει χαθεί από μια και μόνο γουλιά καφέ. Αν και ακούγεται τρομακτικό δεν πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα καθώς μετά την αντιδότηση ο σωστός ομοιοπαθητικός ιατρός θα ξέρει πώς να συνεχίσει την ομοιοπαθητική θεραπεία για να αποκατασταθεί ο οργανισμός μας και να μπει πάλι σε θεραπευτική τροχιά. Άρα το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι θα χρειαστεί λίγο παραπάνω χρόνος για να ολοκληρώσουμε την ομοιοπαθητική θεραπείας μας.
Εγώ κάνω ομοιοπαθητική και πίνω και καφέ, παρόλα αυτά βλέπω βελτίωση στην υγεία μου. Μήπως δεν αντιδοτεί τελικά ο καφές την ομοιοπαθητική θεραπεία;
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι είναι ‘τυχεροί’ και έχουν τη δυνατότητα να ακολουθούν την ομοιοπαθητική θεραπεία δίχως να διακόψουν τον καφέ. Αυτό το έχουμε δει συχνά σε ασθενείς που ενώ χρησιμοποίησαν κατά λάθος καφεΐνη, η βελτίωση στην υγεία τους συνεχίστηκε κανονικά.
Πως όμως μπορεί να ξέρει ο ομοιοπαθητικός ιατρός από την πρώτη συνεδρία αν ο οργανισμός μας μπορεί να αντιδοτηθεί από τη χρήση του καφέ ή όχι. Αν πρέπει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό χρόνιο πρόβλημα υγείας αξίζει να πάρει το ρίσκο και να μας πει ναι στον καφέ ή όχι;
Χωρίς καφέ όμως δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου το πρωΐ
Το γεγονός ότι χωρίς καφέ δεν μπρούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας τις πρωϊνές ώρες μας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πόσο εθιστική και καταστροφική είναι η καφεΐνη για την γενική μας υγεία, ψυχική και σωματική. Το αποτέλεσμα αυτό έρχεται καθώς το νευρικό μας σύστημα έχει επηρεαστεί σημαντικά από τη συστηματική χρήση του καφέ και έτσι για να λειτουργήσουμε κανονικά θα πρέπει να συνεχίσουμε να πίνουμε καφέ.
Φυσικά όχι να λειτουργήσουμε καλύτερα αλλά να λειτουργήσουμε στα επίπεδα προ καφέ. Έχουμε αναρωτηθεί όμως ποτέ πόσο διαφέρει η καθημερινή χρήση του καφέ και ο εθισμός στον καφέ από οποιαδήποτε άλλη ναρκωτική ουσία;
Όμως και σε αυτό το παράδειγμα η κλινική πράξη μας έδειξε το πόσο ισχυρή είναι η θεραπευτική παρέμβαση της ομοιοπαθητικής στον οργανισμό μας. Δεν είναι λίγοι οι ασθενείς μας που ακολούθησαν την ομοιοπαθητική θεραπεία και ενώ κατανάλωναν μέχρι και 5 καφέδες ημερησίως κατάφεραν και το έκοψαν καθώς είδαν ότι είχαν πολύ παραπάνω ενέργεια και απέδιδαν πολύ καλύτερα στην εργασία ή στις οικογενειακές υποχρεώσεις τους δίχως ίχνος καφεΐνης. Και αυτό διότι η ουσιαστική ομοιοπαθητική θεραπευτική παρέμβαση κατάφερε όχι μόνο να βελτιώσει την συνολική υγεία του ασθενούς αλλά και να πραγματοποιήσει πλήρη απεξάρτηση από την καφεΐνη.
Ο κάθε ασθενής έχει το δικαίωμα επιλογής και κυρίως να επιλέξει ποιο θεραπευτικό σύστημα θα ακολουθήσει για να βελτιώσει τον οργανισμό του. Ο κάθε ένας μας όμως θα πρέπει να αναλογιστεί αν αξίζει η μη διακοπή της καφεΐνης για μικρό χρονικό διάστημα προκειμένου να μην ακολουθήσουμε την ομοιοπαθητική θεραπεία ώστε να βελτιώσουμε τη χρόνια ασθένεια που μας ταλαιπωρεί. Με λίγα λόγια θα πρέπει να επιλέξουμε αν θα πρέπει να συνεχίσει το «υποφέρειν» μας ή όχι.
Θα πρέπει να κόψω για πάντα τον καφέ με την ομοιοπαθητική θεραπεία;
Η σύντομη απάντηση είναι όχι. Μετά από μερικούς μήνες ομοιοπαθητικής θεραπείας και αφού έχει αντιμετωπιστεί ριζικά η αιτία της ασθένειας του οργανισμού μας τότε θα έχουμε τη δυνατότητα σιγά σιγά να βάλουμε ξανά στη ζωή μας τον καφέ. Τότε ο οργανισμός θα είναι σε θέση να προστατεύσει τον εαυτό του και να μην ‘επιτρέψει’ στην καφεΐνη να αντιδοτήσει το θεραπευτικό έργο μηνών.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι σκοπός της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι να βελτιωθεί ο οργανισμός μας ψυχικά και σωματικά, να βελτιωθεί η ασθένεια που μας ταλαιπωρεί χρόνια και μετά από μερικούς μήνες να μπορεί ο οργανισμός να σταθεί από μόνος του χωρίς την ομοιοπαθητική θεραπεία. Αυτό θεωρείται το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα όχι μόνο της ομοιοπαθητικής θεραπείας, αλλά και του κάθε συστήματος που θεωρείται θεραπευτικό και όχι συντηρητικό.