Πως ξεκίνησε η ομοιοπαθητική θεραπεία;
Τι κατάφερε να κάνει ο γερμανός ομοιοπαθητικός γιατρός Hahnemann;
Η Αρχή της Ομοιοπαθητικής
Η Ομοιοπαθητική είναι ένα αυτόνομο θεραπευτικό σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε απο τον Κρίστιαν Φρίντριχ Σάμουελ Χάνεμαν (1755-1843).
Ο Χάνεμαν Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1755 στο Μάισεν της Γερμανίας. Απο μικρή ηλικία είχε δείξει της ικανότητες του, για αυτό το λόγο ο πατέρας του ήθελε να τον πειθαρχήσει ώστε να τις χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο στη ζωή του.
Είχε ένα έμφυτο ταλέντο για τις ξένες γλώσσες και παρά τα δώδεκα του χρόνια ο δάσκαλος του τον έβαζε να διδάσκει την ελληνική γλώσσα στους συμμαθητές του.
Αποφοίτησε απο την περίφημη Ιατρική Σχολή της Λειψίας το 1779. Άνοιξε το ιατρείο του στη Δρέσδη όπου άρχισε να ασκεί την κλασσική ιατρική. Δεν άργησε να εδραιωθεί και να ξεχωρίσει μεταξύ των κλασσικών ιατρών της εποχής του και έγινε αξιοσέβαστος για τις δημοσιεύσεις του όχι μόνο στην κλασσικη ιατρική αλλά και στη Χημεία, παρ’όλα αυτά είχε δηλώσει δημόσια τη δυσαρέσκεια του για το τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε η κλασσική ιατρική. Μεταξύ άλλων αναφέρει :
΄΄ Η κλασσική ιατρική ως επιστήμη και τέχνη ίασης είναι τελείως αναποτελεσματική αφού ακόμα και στα χέρια του πιο ικανού κλασσικού ιατρού είναι αδύντον να γίνουν πραγματικότητα οι θεωρίες της. Η κλασσική Ιατρική δεν έχει καμία σταθερή δόμη, αρχές ή νόμους, ενω οι θεωρίες της είναι μεν επιστημονικές εντούντοις η πρακτική εφαρμογή γίνεται με εμπειρικό τρόπο και δίνονται χημικές ουσίες για τις οποίες δεν γνωρίζουμε ξεκάθαρα ούτε τη δράση τους αλλά ούτε και τους νόμους που καθορίζουν την επιλογή τους για την αντίστοιχη πάθηση. Για αυτό το λόγο, δεν θα συνεχίσω να ασκώ μια επιστήμη την οποία η αντίληψη μου αλλά και η συνείδηση μου την θεωρεί όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά και επιζήμια για την ανθρώπινη ζωή.’’
Σε ένα φίλο του γράφει:
‘’ Περπατούσα στο σκοτάδι και ζούσα στην αγωνία όταν έπρεπε να συνταγογραφήσω για να θεραπεύσω τον ασθενή μου με βάση όχι νόμους αλλά υποθέσεις τόσο για την ασθένεια όσο και για τις χημικές ουσίες… Λίγο μετά το γάμο μου αποφάσισα να σταματήσω την άσκηση της κλασσικής ιατρικής, και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη χημεία αλλά και τη μετάφραση/συγγραφή για να βγάλω τα προς το ζην. Όμως οι ενδοιασμοί και οι ανησυχίες μου για την αναποτελεσματικότητα της κλασσικής ιατρικής επιβεβαιώθηκαν όταν δεν μπόρεσα να παράσχω καμία βοήθεια, όταν σοβαρές ασθένειες απείλησαν τη ζωή των παιδιών μου..’’
Ενώ θα μπορούσε να γίνει ένας σπουδαίος, αξιοσέβαστος αλλά και ευκατάστατος ιατρός της εποχής του, η συνείδηση του τον οδήγησε στο να σταματήσει τελείως την άσκηση της κλασσικής ιατρικής και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μετάφραση ιατρικών συγγραμάτων. Όμως η εσωτερική του αναζήτηση δεν είχε σταματήσει, πάντα έψαχνε να βρει ενα σύστημα θεραπείας το οποίο θα είχε δομημένες αρχές και νόμους και δεν θα βασιζόταν απλά σε υποθέσεις ή στην εμπειρία.
Η ιδέα που θα άλλαζε τα πάντα στην ίαση του ατόμου ήρθε όταν μετέφραζε την φαρμακολογία(Materia Medica) του Cullen. Ο καθηγητής Cullen είχε αφιερώσει δεκάδες σελίδες για τις θεραπευτικές δυνατότητες του Peruvian bark ή china officinalis και είχε αποδώσει την αποτελεσματικότητα του κατά της ελονοσίας(διεθνώς μαλάρια=κακός αέρας) στο γεγονός οτι ο φλοιός αυτός ήταν πικρός. Κάτι τέτοιο όμως δεν ικανοποίησε τη λογική του Χάνεμαν με αποτέλεσμα να πάρει την απόφαση να το δοκιμάσει στον ιδίο του τον οργανισμό.
Άρχισε λοιπόν να λαμβάνει 2 φορές την ημέρα μια μικρή ποσότητα απο τον Περουβιανό φλοιό. Καθώς οι μέρες περνούσαν, άρχισε να αισθάνεται μια σειρά απο συμπτώματα όπως κρυα χέρια και πόδια, υπνηλία και κούραση, ύστερα έντονες ταχυπαλμίες, τρέμουλο, έντονο άγχος και κατάπτωση. Τέλος, πονοκέφαλο, ερυθρότητα προσώπου αλλά και αυξημένη δίψα. Ο Χάνεμαν άμεσως αναγνώρισε οτι τα συμπτώματα αυτά ανήκαν στην ελονοσία(ή ελώδης πυρετός).
Αυτή ήταν και η πρώτη τεχνητή δηλητηρίαση ή όπως ονομάστηκαν και αργότερα ‘αποδείξεις (provings)’. Έτσι οδηγήθηκε στον πρώτο και βασικό νόμο της Ομοιοπαθητικής, ο νόμος των Ομοίων, οτι μια ουσία η οποία μπορεί να δημιουργήσει μια σειρά απο συμπτώματα σε έναν υγιή οργανισμό, έχει και τη δυνατότητα να θεραπεύσει το σύνολο των συμπτωμάτων αυτών σε έναν ασθενή.
Ο Χάνεμαν αναγνώρισε αμέσως την ανάγκη να κάνει και άλλες αποδείξεις απο δεκάδες άλλες ουσίες ώστε να έχει περισσότερα θεραπευτικά εργαλεία(Ομοιοπαθητικά φάρμακα). Έτσι για έξι περίπου χρόνια έκανε μαζί με συνεργάτες του μια σειρά απο αποδείξεις και κατέγραφε λεπτομερώς όλα τα συμπτώματα της κάθε ουσίας και μόνο μετά την πάροδο των έξι ετών δημοσίευσε τα αποτελέσματα των πειραμάτων.
Τα θεραπευτικά αποτελέσματα του Χάνεμαν με τις νέες θεραπευτικές ουσίες(Ομοιοπαθητικά φάρμακα) ήταν εντυπωσιακά και ξεπερνούσαν κατά πολύ τα αποτελέσματα της κλασσικης ιατρικής της εποχής του. Αυτό που προσπαθούσε ουσιαστικά να κάνει ήταν να ταιριάξει τα συμπτώματα που είχε δημιουργήσει η ουσία στη διαδικασία των αποδείξεων με το σύνολο των συμπτωμάτων που παρουσίαζε ο ασθενής του.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε οτι ο Χάνεμαν είχε παραδεχτεί οτι η ιδέα των Ομοίων δεν ήταν δικιά του αλλά είχε ήδη εκφραστεί απο τον Ιπποκράτη(460 π.χ.- 377 π.χ.), απο τον Θεόφραστο Παράκελσο(1493-1541) και άλλους, αλλά κανείς όμως πριν τον Χάνεμαν δεν κατάφερε να την εφαρμόσει αλλά ούτε και να δημιουργήσει ενα πλήρες και αυτόνομο θεραπευτικό σύστημα βασισμένο στο νόμο αυτό.
Η εσωτερική αναζήτηση και ανησυχία του Χάνεμαν απέφερε τελικά καρπούς και τον οδήγησε σε μια επαναστατική ανακάλυψη, την Ομοιοπαθητική.