Ομοιοπαθητική θεραπεία ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής

Βοηθάει η ομοιοπαθητική στην ιεδοψυχαναγκαστικη διαταραχή(ocd) και στις κρίσεις πανικού;

Ομοιοπαθητική και Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή(OCD- Obsessive Compulsive Disorder), Κρίσεις Πανικού: Περιστατικό 8

Γεια σας από το ομοιοπαθητικό κέντρο Biomedicus, σήμερα θα μιλήσουμε για ένα νέο ομοιοπαθητικό περιστατικό το οποίο υπέφερε από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (OCD) και Κρίσεις Πανικού.

Πριν  προχωρήσουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία στοχεύει στην συνολική βελτίωση του οργανισμού, ψυχική και σωματική και όχι στην ασθένεια που τον ταλαιπωρεί.

Η ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη ΙΨΔ ή OCD obsessive compulsive disorder  αποτελεί μια ψυχική διαταραχή η οποία επηρεάζει πλέον σημαντικό μέρος του πληθυσμού ασχέτως από το φύλο ή την ηλικία.  Το άτομο με ΙΨΔ ταλαιπωρείται από έμμονες αρνητικές σκέψεις ή αλλιώς ιδεοληψίες οι οποίες εισβάλλουν στο μυαλό του παρά την θέληση του με αποτέλεσμα να του δημιουργούν έντονο άγχος, φόβο και ανασφάλεια.

Οι έμμονες αυτές ιδέες μπορεί  να είναι ένας έντονος φόβος μόλυνσης ή ένας φόβος για τα μικρόβια.  Το άτομο μπορεί να φοβάται να πιάσει οτιδήποτε πέφτει στο πάτωμα, δημόσια πόμολα, να αποφεύγει δημόσιες τουαλέτες , να αποφεύγει να καθίσει σε μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικά να αποφεύγει να ακουμπήσει οτιδήποτε δημόσιο και κοινόχρηστο.  Και όλα αυτά γιατί νιώθει ότι είναι μολυσμένα, ότι αν τα ακουμπήσει ενδεχομένως να αρρωστήσει είτε αυτός είτε κάποιο μέλος της οικογένειας του.

Μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να αποφεύγει οποιαδήποτε κοινωνική εκδήλωση και κυρίως να αποφεύγει τις χειραψίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που σε ομοιοπαθητικά ιστορικά βλέπουμε άτομα να κάνουν συχνά μπάνιο κατά τη διάρκεια της ημέρας και να πλένουν τα ρούχα τους ακόμα και μετά από μια βόλτα ή μια απλή έξοδο καθώς τα θεωρούν ‘μολυσμένα’.

Άλλες έμμονες ιδέες μπορεί να είναι ο έντονος φόβος για ασθένειες με αποτέλεσμα το άτομο να εξετάζει συχνά και εμμονικά οποιοδήποτε σύμπτωμα κι αν έχει. Μπορεί για παράδειγμα να κάνει συχνές εξετάσεις ώστε να αποκλείσει κάποια συγκριμένη πάθηση ή να ψάχνει μόνος του για οποιαδήποτε αλλαγή στο σώμα που μπορεί να του θυμίζει κάποια κακοήθεια. Δυστυχώς το διαδίκτυο έχει μια σειρά από σκόρπιες ιατρικές γνώσεις οι οποίες τις περισσότερες φορές τρομοκρατούν το άτομο με ΙΨΔ.

Οι έμμονες ιδέες συνήθως είναι αμέτρητες, έχουν να κάνουν όπως είπαμε και πριν με φόβο για μικρόβια και ασθένειες, με ανάγκη για τάξη και συμμετρία, με απαγορευμένες και ανεπιθύμητες σκέψεις κυρίως σεξουαλικού και θρησκευτικού περιεχομένου, φόβο μη κάνει κακό σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή μη του βγει κάποια παρόρμηση και κάνει κακό σε κάποιο ξένο άτομο όπως για παράδειγμα να σπρώξει κάποιο άτομο στις γραμμές του τρένου.

Οι έμμονες αυτές ιδέες όμως οδηγούν στις καταναγκαστικές πράξεις, θα λέγαμε ότι αυτός ο τρόπος αποτελεί μια βαλβίδα ασφαλείας για τον οργανισμό καθώς μειώνει το άγχος που έχουν δημιουργήσει οι ιδεοληψίες. Το άτομο υποφέρει έντονα και δυστυχώς οι καταναγκαστικές πράξεις είναι η μοναδική του βοήθεια.

Στις καταναγκαστικές πράξεις συναντάμε πολύ συχνά το επίμονο πλύσιμο των χεριών. Το άτομο έχοντας ακουμπήσει οτιδήποτε θεωρεί μολυσμένο αναγκάζεται να πλένει 20,30  ακόμα και 100 φορές τα χέρια στη διάρκεια της ημέρας. Πολλές φορές δεν είναι απόλυτα σίγουρος ότι μια φορά είναι αρκετή για να απομακρύνει τα μικρόβια με αποτέλεσμα να τα πλένει δυο και τρεις φορές την ίδια στιγμή και πολλές φορές να βάζει ακόμα και οινόπνευμα ή και σε πολύ ακραίες περιπτώσεις χλωρίνη!

Όπως αναφέραμε και πριν μια άλλη καταναγκαστική πράξη είναι η συνεχής σωματική εξέταση. Το άτομο ψηλαφίζει κάτι στο στήθος του και το μυαλό του αρχίζει να τρέχει, μήπως είναι αυτή η κακοήθεια μήπως είναι η άλλη.

Στην αρχή προσπαθεί να το εκλογικεύσει, να πείσει τον αυτό του ότι δεν είναι τίποτα αλλά το άγχος και η έμμονη σκέψη ότι κάτι έχει είναι τόσο έντονη που μπορεί να εξετάζεται και εκατό φορές την ημέρα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που επιστρατεύει και μέλη της οικογένειας του ώστε να του διαβεβαιώσουν ότι δεν βλέπουν κάτι το ανησυχητικό.

Μπορεί σε κάποιους αυτό το σενάριο να είναι αστείο ή και υπερβολικό αλλά για το άτομο με ΙΨΔ και τους συγγενής του αποτελεί καθημερινότητα. Με απλά λόγια ο φαύλος κύκλος της ΙΨΔ ξεκινάει με κάποια συγκεκριμένη έμμονη ιδέα, έχουμε αύξηση του φόβου, του άγχους και της ανησυχίας, έπειτα έρχεται η καταναγκαστική πράξη ώστε να μειώσει όσο το δυνατόν την ψυχική αυτή φόρτιση και τέλος έχουμε την ψυχική και συναισθηματική πτώση καθώς το άτομο αναγνωρίζει ότι για μια ακόμη φορά δεν κατάφερε να αντισταθεί στην έμμονη ιδέα που τον ταλαιπωρεί.

Μια άλλη καταναγκαστική πράξη είναι η έντονη αμφιβολία που οδηγεί σε συνεχή έλεγχο. Το άτομο βομβαρδίζεται με την αμφιβολία ότι έχει ξεχάσει την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή, το μάτι της κουζίνας, το θερμοσίφωνο, το σίδερο, ότι δεν έχει κλειδώσει το αυτοκίνητο.

Η αμφιβολία είναι τόσο έντονη που ενώ βαθειά μέσα του γνωρίζει ότι έκανε την κίνηση και την έκλεισε παρόλα αυτά βασανίζεται και αναγκάζεται να γυρίσει πίσω να ελέγξει. Δεν είναι λίγα τα ομοιοπαθητικά περιστατικά όπου το άτομο αναγκάζεται να γυρίσει τρείς και τέσσερις φορές για να σιγουρευτεί για την πράξη του.

Άλλες καταναγκαστικές πράξεις είναι η υπερβολική καθαριότητα και τακτοποίηση, η στοίχιση/συμμετρία αντικειμένων με συγκεκριμένο τρόπο, οι επίμονες αριθμητικές πράξεις, η συνεχής επανάληψη λέξεων ή φράσεων, το επίμονο άγγιγμα αντικειμένων,  η επανάληψη πράξεων με τελετουργικό τρόπο πράγμα που δυσκολεύει την ολοκλήρωση μιας συγκεκριμένης δουλειάς και πολλά άλλα.

Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε εδώ είναι το γεγονός ότι το άτομο έχει επίγνωση της κατάστασης, ξέρει ότι πολλά πράγματα που κάνει είναι παράλογα ή και υπερβολικά, όμως του είναι δύσκολο να αποφύγει να τα κάνει. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για ψυχωσική κατάσταση δηλαδή, μπορεί το άτομο να έχει τον φόβο μήπως τρελαθεί παρόλα αυτά στην πράξη είναι δύσκολο να χάσει τα λογικά του.

Το περιστατικό που μας επισκέφθηκε ήταν μια γυναίκα 28 ετών. Υπέφερε εδώ και αρκετά χρόνια από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Ενώ περπατούσε στο δρόμο είχε την τάση να βλέπει τις πινακίδες των αυτοκινήτων και να προσθέτει τους αριθμούς.

Ήταν μια κατάσταση που δεν μπορούσε να εξηγήσει αλλά ούτε και να αποφύγει καθώς ένιωθε έντονο άγχος αν δεν το έκανε. Μια άλλη ψυχαναγκαστική πράξη ήταν η συμμετρία των αντικειμένων στο χώρο του σπιτιού ή της δουλειάς. Ο φορητός υπολογιστής έπρεπε να ήταν σε απόλυτη ευθεία με το γραφείο όπως επίσης και τα χαλιά αλλά και το κλειδί της πόρτας.

Η έμμονη αυτή ιδέα ήταν τόσο έντονη που δεν ήταν λίγες οι φορές που έπρεπε να σηκώνεται το βράδυ από τον ύπνο ώστε να τα τακτοποιήσει καθώς της ήταν αδύνατον να κοιμηθεί, δεν ησύχαζε με τίποτα όπως μας είπε, ούτε μπορούσε να αντισταθεί.

Σε όλα αυτές τις ιδέες, τον τελευταίο χρόνο είχε προστεθεί μια έντονη ανησυχία για την υγεία της. Ένας σωματικός τραυματισμός και ένας συνεχής και οξύς πόνος της είχε δημιουργήσει την ανησυχία ότι κάτι έχει, ότι κάτι συμβαίνει, ενδεχομένως κάποια κακοήθεια.

Έκανε συνεχείς διαγνωστικές εξετάσεις όπως Αξονική Τομογραφία, Μαγνητική Τομογραφία, Βιοχημικές Εξετάσεις που ενώ δεν έδειχναν τίποτα το παθολογικό το άτομο ήταν πεπεισμένο ότι κάτι υποβόσκει και ότι οι ιατροί αλλά και οι διαγνωστικές εξετάσεις αδυνατούν να το βρουν.

Φυσικά ήταν και προληπτική, καθώς δεν έλεγε εύκολα ότι καλό της συνέβαινε ενώ είχε διάφορα τυχερά αντικείμενα όπως κάποια τυχερά ρούχα ή κάποιο τυχερό στυλό που την είχε βοηθήσει να γράψει καλά σε εξετάσεις που είχε δώσει στο παρελθόν.

Ένα δεύτερο έντονο και σοβαρό πρόβλημα που την ταλαιπωρούσε τον τελευταίο χρόνο ήταν οι κρίσεις πανικού, κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου. Το άτομο ξυπνούσε έντρομο στη διάρκεια της νύχτας με έντονη ταχυπαλμία,  το στόμα στέγνωνε με αποτέλεσμα να της δημιουργεί ένα αίσθημα πνιγμού, τρομοκρατημένη δίχως να γνωρίζει τις περισσότερες φορές που βρίσκεται και με έντονο φόβο θανάτου.

Σε αυτές τις στιγμές ένιωθε ότι σβήνει , ήταν πεπεισμένη ότι επρόκειτο να πεθάνει. Δυστυχώς βίωνε αυτή την κατάσταση καθημερινά. πράγμα που είχε επηρεάσει την ψυχολογία της αλλά και την ποιότητα ζωής της καθώς δεν μπορούσε ούτε καν να πάει στη δουλειά της.  Δυστυχώς οι ψυχιατρικές φαρμακευτικές αγωγές που είχε δοκιμάσει  δεν είχαν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Αφού λάβαμε υπ’όψιν την συνολική συμπτωματολογία αναλύσαμε σε ειδικό ομοιοπαθητικό λογισμικό όλα τα συμπτώματα ώστε να επιλέξουμε το όμοιο φάρμακο.

Η συνολική διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας ήταν 5 μήνες. Η πρώτη και μεγάλη βελτίωση παρατηρήθηκε στις κρίσεις πανικού. Το άτομο μετά από 2 μήνες δεν είχε σχεδόν καμία κρίση ενώ όπως είναι λογικό ο ύπνος της ήταν πλέον πιο ήρεμος και ποιοτικός .

Εντυπωσιακή αλλαγή όμως είχαμε μετά από 5 μήνες στην Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή. Το άτομο σταμάτησε να κάνει διαγνωστικές εξετάσεις καθώς θεωρούσε πλέον ότι μπορεί να είναι απλά ένας μυοσκελετικός πόνος ενώ οι καταναγκαστικές αριθμητικές πράξεις καθώς και η συμμετρία των αντικειμένων είχαν σταματήσει πλήρως. Το άτομο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι δεν ένιωθε πλέον την ανάγκη να τακτοποιεί τα αντικείμενα ή να κάνει επίμονες πράξεις, ένιωθε πλέον απελευθερωμένη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ – Πολλοί ασθενείς συγχέουν την ομοιοπαθητική με την ψυχολογία λόγω της ομοιοπαθητικής προσέγγισης αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος. Σκοπός μας είναι να ακούσουμε συνολικά το σώμα και την ψυχή του ατόμου και να δώσουμε  το ομοιοπαθητικό φάρμακο, το όμοιο δηλαδή,  που θα βοηθήσει τον οργανισμό να ξεπεράσει από μόνος του τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν.

Αυτό συμβαίνει και με την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, το άτομο αφού λάβει το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο αρχίζει να κατανοεί και να εκλογικεύει από μόνος του τις πράξεις του, καθώς είναι πλέον σε θέση να αξιολογήσει με περισσότερη διαύγεια το τι του συμβαίνει αλλά και να αναγνωρίζει τη σοβαρότητα της εκάστοτε κατάστασης.

Γκίκας Γεώργιος
Ειδικός Ομοιοπαθητικός

To άρθρo αυτό είναι πνευματική ιδιοκτησία του Biomedicus. Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την έγγραφη άδεια από το Biomedicus. Νόμος 2121/1993 Copyright Biomedicus® All rights reserved.